حساسیت در مقابل آلرژی
آلرژی های غذایی، حساسیت های غذایی و عدم تحمل غذایی اغلب به جای یکدیگر و به طور نامناسب استفاده می شوند. در واقع در محافل علمی و پزشکی بحث های فعالی در مورد چگونگی تعریف و استفاده از این سه اصطلاح وجود دارد.
اجماع عمومی این است که آلرژی غذایی را می توان به عنوان هر واکنش نامطلوب به غذا که سیستم ایمنی بدن ما را درگیر می کند تعریف کرد. این بیشتر به دو نوع واکنش تقسیم می شود، آلرژی غذایی و حساسیت غذایی. عدم تحمل غذایی سیستم ایمنی را درگیر نمی کند.
آلرژی غذایی:
شاید بهترین نمونه شناخته شده آلرژی غذایی نیز کم شایع ترین و خطرناک ترین آن باشد. شوک آنافیلاکتیک یک واکنش بیش از حد شدید سیستم ایمنی است که در اثر آزاد شدن گسترده هیستامین و سایر واسطه های شیمیایی از انواع خاصی از گلبول های سفید خون به نام ماست سل ها و بازوفیل ها ایجاد می شود. اگرچه همه افراد مبتلا به آلرژی غذایی آنافیلاکسی را تجربه نمی کنند.
مکانیسم تحریک ایمونولوژیکی که باعث می شود ماست سل ها (و بازوفیل ها) مواد شیمیایی خود را آزاد کنند، IgE نامیده می شود و یک پدیده کاملاً شناخته شده است. این مکانیسم زمینه ای به طور قابل توجهی با مکانیسم های تحریک کننده موجود در حساسیت های غذایی متفاوت است.
رایج ترین غذاهایی که در ایجاد آلرژی غذایی نقش دارند، بادام زمینی، سایر آجیل ها، صدف ها یا غذاهای حاوی سولفیت هستند. افراد مبتلا به آنافیلاکسی اگر حتی یک مولکول از غذای آلرژیک خود را بخورند، در عرض چند دقیقه می‌میرند.
مقاله مفید برای شما:انواع، علل، درمان و تشخیص آسم
حساسیت غذایی:
حساسیت غذایی (همچنین به عنوان حساسیت غذایی تاخیری شناخته می شود) داستان کاملاً دیگری است. واکنش های تاخیری به روش های مختلف ظاهر می شوند زیرا می توانند بر هر سیستم اندامی در بدن تأثیر بگذارند و ممکن است از 45 دقیقه تا چند روز طول بکشد تا علائم آشکار شوند.
تاخیر در شروع علائم و مکانیسم های فیزیولوژیکی پیچیده درگیر در حساسیت های غذایی آنها را به یک معمای دشوار تبدیل می کند که می توان آن را به تنهایی یا با اکثر آزمایش های سرم آزمایشگاهی حل کرد. در واقع، حساسیت های غذایی اغلب تشخیص داده نمی شود یا اشتباه تشخیص داده می شود. درمان‌های تجویز شده معمولاً تنها تسکین موقتی را ارائه می‌کنند که به جای پرداختن به علت اصلی مشکلات، علائم را پنهان می‌کند.
تفاوت بین دو نوع واکنش های نامطلوب غذایی با واسطه ایمنی در جدول زیر خلاصه شده است.
| مورد مقایسه شد | حساسیت های غذایی | حساسیت غذایی |
|---|---|---|
|
اعضای بدن درگیر
|
هر سیستم عضوی در بدن ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد
|
معمولا محدود به راه های هوایی، پوست، دستگاه گوارش است
|
| شروع علائم رخ می دهد |
از 45 دقیقه تا 3 روز پس از مصرف
|
از چند ثانیه تا یک ساعت پس از مصرف
|
|
آیا علائم حاد هستند یا مزمن؟
|
معمولا مزمن، گاهی حاد
|
معمولا حاد، به ندرت مزمن
|
|
درصد جمعیت آسیب دیده
|
Est 20-30%
|
1-2%
|
|
مکانیسم های ایمونولوژیک
|
آنتی بادی های گلبول های سفید: IgG (و زیر گروه ها) IgM C3, C4
|
IgE
|
|
مکانیسم های غیر ایمونولوژیک
|
سمی، دارویی
|
هیچ یک
|
|
چه مقدار غذا برای تحریک آلرژی لازم است؟
|
از مقدار کم به مقدار زیاد؛ اغلب وابسته به دوز
|
1 مولکول غذای آلرژیک برای تحریک واکنش لازم است
|
عدم تحمل غذایی:
عدم تحمل غذایی می تواند برخی از علائم گوارشی را ایجاد کند که مشابه حساسیت غذایی است، اما سیستم ایمنی را درگیر نمی کند. در عوض، زمانی که غذای مورد نظر مصرف می شود، به درستی هضم نمی شود و در داخل روده شروع به تخمیر می کند. بهترین مثال عدم تحمل غذایی، عدم تحمل لاکتوز است.
این وضعیت با نفخ، مدفوع شل یا اسهال و گاز مشخص می شود. عدم تحمل لاکتوز به دلیل ناتوانی بدن در تولید مقدار کافی آنزیم لاکتاز ایجاد می شود که لاکتوز، قند اولیه موجود در شیر را تجزیه می کند.
پرهیز از محصولات شیر یا مکمل رژیم غذایی با آنزیم لاکتاز بهترین راه برای غلبه بر این مشکل برای افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز است.
