مصرف کافئین در رژیم غذایی چه به صورت روزانه و چه گاه به گاه تاثیر بیولوژیکی قابل توجهی بر سیستم عصبی دارد. کافئین از طریق مکانیسم های مختلف و کاملاً بررسی نشده است، بر سردرد تأثیر می گذارد. این امر به ویژه در میگرن قابل توجه است.
در سایر سردردها مانند سردرد هیپنیک، سردرد پس از سوراخ شدن دورال و افت فشار داخل جمجمه خود به خود، کافئین و یک عامل درمانی مهم است. به نوبه خود، قطع ناگهانی مصرف کافئین مزمن می تواند باعث سردرد ناشی از ترک کافئین می شود. کافئین هم می تواند سردرد را تسکین دهد و هم باعث تحریک سردرد شود.
1-معرفی
کافئین، یک متیل گزانتین طبیعی، احتمالاً رایج ترین ترکیب روانگردان مصرفی در سراسر جهان است. کافئین عمدتا در قهوه یافت می شود، اما در چای، شکلات و نوشیدنی های انرژی زا نیز یافت می شود. مصرف مقادیر متوسط کافئین، یعنی 200 تا 400 میلی گرم کافئین در روز (حدود 4 تا 5 فنجان قهوه)، برای بزرگسالان سالم و غیر باردار بی خطر است. کافئین یک بار مصرف شده در دوز 50 تا 100 میلی گرم انرژی، هوشیاری، دقت واکنش و توانایی تمرکز و تمرکز توجه را افزایش می دهد و باعث بهبود حال و خلق و خو و کاهش خستگی می شود. همچنین آمادگی جسمانی، حافظه کوتاه مدت و عملکرد شناختی را بهبود می بخشد. با این حال، دوزهای بالای کافئین (400-800 میلی گرم یک بار) می تواند اثرات منفی داشته باشد و باعث اضطراب، عصبی بودن، لرزش، بی خوابی یا تاکی کاردی شود [1]. بنابراین مصرف کافئین به خصوص بیش از حد برای افراد مبتلا به فشار خون بالا یا سابقه تشنج توصیه نمی شود و نباید به آنها توصیه شود [2]. حتی دوزهای درمانی کافئین با فیبریلاسیون دهلیزی و سمیت سیستم عصبی مرکزی همراه بوده است و باید در بیماران پرخطر با احتیاط مصرف شود. این عبارات در مورد کافئینی که گاهی اوقات در مقادیر کم استفاده می شود صدق نمی کند
2. تاثیر کافئین بر سلامتی
مصرف قهوه با تعدادی از فواید سلامتی در مردان و زنان مرتبط است. در یک بررسی چتر، گروسو و همکاران. نشان داد که کافئین با کاهش خطر ابتلا به سرطان، دیابت، بیماری های قلبی عروقی و مرگ و میر و بیماری پارکینسون همراه است اما خطر سقط جنین را افزایش می دهد [16]. از سوی دیگر، قهوه با افزایش لیپیدهای سرم و فشار خون مرتبط بود. به طور کلی، آنها به این نتیجه رسیدند که قهوه (مصرف متوسط روزانه) می تواند بخشی از یک رژیم غذایی سالم باشد [16]. تعدادی از مطالعات اپیدمیولوژیک ارتباط بین مصرف بیشتر قهوه و عملکرد بهتر در تست‌های شناختی در افراد مسن را تایید کردند و یک رابطه معکوس بین مصرف قهوه و خطر ابتلا به پارکینسون یا بیماری آلزایمر و خطر کمتر سکته مغزی وجود دارد. جالب توجه است که مصرف منظم قهوه بر بیماران مبتلا به صرع تأثیر نمی گذارد [17]. گزارش شده است که کافئین می تواند آگاهی، توجه و زمان واکنش را با تحریک بیداری، افزایش تمرکز، و کاهش احساس خستگی افزایش دهد، اما همچنین ممکن است کیفیت خواب را مختل کند [14،17،18]. علاوه بر این، کافئین در دوزهای پایین (150-200 میلی گرم) می تواند حالات خلقی را بهبود بخشد و خطر افسردگی و خودکشی را کاهش دهد.
3-اثرات کافئین بر درد سردرد های غیر میگرنی
اثرات کافئین بر درد و سردردهای غیر میگرنی شواهدی وجود دارد که کافئین ممکن است احساس درد را از طریق اثرات آن بر گیرنده های آدنوزین کاهش دهد [12]. اثرات ضد دردی کافئین ممکن است با مهار فعالیت سیکلواکسیژناز و همچنین آنتاگونیسم گیرنده آدنوزین توضیح داده شود. کافئین نه تنها با مسدود کردن مرکزی گیرنده‌های آدنوزین، که بر سیگنال‌دهی درد تأثیر می‌گذارد، بلکه با مسدود کردن گیرنده‌های آدنوزین محیطی روی آوران‌های حسی نیز عمل می‌کند [12]. نشان داده شد که دوز 200 میلی گرم کافئین می تواند اثرات ضد درد تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست را مهار کند [33]. کافئین (≥100 میلی گرم) همراه با دوز استاندارد مسکن ها منجر به افزایش نسبت افراد با سطح رضایت بخشی از تسکین درد شد [34]. لااسکا و همکاران دریافتند که در ترکیب با پاراستامول یا آسپرین، کافئین مقدار مسکن مورد نیاز برای رسیدن به همان اثر را تقریباً 40 درصد کاهش می‌دهد [35]. سایر اثرات بالینی در این بیماران ممکن است با افزایش جذب مسکن ها با کاهش سریع pH معده مرتبط باشد. با این وجود، متاآنالیز کافئین همراه با ایبوپروفن، پاراستامول یا استیلیک اسید تنها اثرات کمکی ضعیفی را در بیماران مبتلا به درد پس از عمل نشان داد.
4-مواد وروش آن
این بررسی شامل تمام مقالات مربوط به ارتباط بین میگرن و کافئین/قهوه است که تا ژوئن 2020 منتشر شده است. این فهرست با جستجو در پایگاه‌های اطلاعاتی بالینی، از جمله پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، MEDLINE، Google Scholar و Cochrane Library به دست آمده است. مقالات مربوط به هر گونه ارتباط بین کافئین/قهوه و میگرن از طریق جستجوی ادبیات شناسایی شدند. اصطلاحات و کلیدواژه های کاربردی شامل «کافئین»، «قهوه»، «ترک کافئین»، «آدنوزین»، «میگرن»، «سردرد»، «عوامل محرک»، «درمان» و «درد» بود. سپس به هر مقاله برای شناسایی مطالعات مرتبط ارجاع داده شد. فقط مطالعات زبان انگلیسی واجد شرایط ورود بودند. همه انواع مقالات از جمله کارآزمایی‌های بالینی، مشاهده‌ای، مقطعی و مورد شاهدی درگیر و بررسی شدند. دو محقق مستقل از هر مقاله داده ها را استخراج کردند
